Over ons
Als kind maakten honden altijd al deel uit van ons gezin. Ik kan mij een leven zonder hond dan ook moeilijk voorstellen. Toen mijn man in het prille begin van onze relatie zei dat hij mogelijk allergisch zou zijn, heb ik echt even getwijfeld of we dan wel samen door zouden kunnen. Gelukkig was de uitslag van de test negatief en hoefde ik niet tussen mijn twee liefdes te kiezen.
Onze eerste eigen hond was een (toen nog Amerikaans-Canadese) Witte Herder: Laska. Ze was voor ons een familielid, en zo voelde zij het zelf ook. We konden haar voor 100% vertrouwen. Ze deed graag mee met de spelletjes van de kinderen. Ik herinner me een keer dat ze via de ladder een glijbaan op probeerde te komen, omdat de jongens dat ook deden.
Ze kwam als 8 weken oude pup en we moesten haar wegens botkanker in laten slapen toen ze bijna 12 jaar was.
Wat blijft zijn de vele dierbare herinneringen.
Onze eerste eigen hond was een (toen nog Amerikaans-Canadese) Witte Herder: Laska. Ze was voor ons een familielid, en zo voelde zij het zelf ook. We konden haar voor 100% vertrouwen. Ze deed graag mee met de spelletjes van de kinderen. Ik herinner me een keer dat ze via de ladder een glijbaan op probeerde te komen, omdat de jongens dat ook deden.
Ze kwam als 8 weken oude pup en we moesten haar wegens botkanker in laten slapen toen ze bijna 12 jaar was.
Wat blijft zijn de vele dierbare herinneringen.
Ik ging op zoek naar een waardige opvolger, net zoiets maar dan anders. Een beetje skeptisch deed ik op internet een testje: "Welke hond past bij mij", of zo. Ik dacht dat ik de meeste rassen wel kende, maar tussen de antwoorden stond de Shiloh Shepherd, waar ik nog nooit van had gehoord. Ik begon het ras te onderzoeken en wist meteen dat dit het moest worden. Het zou echter nog twee jaar duren voor ze er daadwerkelijk was. Die tijd was nodig om me te oriënteren op de clubs en de fokkers, om contacten te leggen, aansprekende combinaties te kiezen, mislukte dekkingen te verwerken en de beschikbaarheid aan geboren meisjes pups met de gewenste vacht af te wachten. Eindelijk was het dan echt zo ver: ik ging een hondje halen in de buurt van Toronto!
|
Van het een komt altijd het ander natuurlijk. Omdat het zulke heerlijke honden zijn, wil je er al gauw meer. Het plan ontstond om er een reu bij te nemen (dat werd Kai-Lyn's Jaguar Totem). En toen we Tattoo terug kregen, wilden we haar ook meteen al niet meer kwijt.
We zullen het wel moeilijk krijgen bij een volgend nest..... |
|
Kom gezellig een keer meewandelen aan zee!
|
|